Teren położony na wschód i południowy wschód od wsi Berżniki, w pobliżu wzniesienia Kartwia Góra, w gminie Sejny. Charakteryzuje się urozmaiconą rzeźbą polodowcową. Skłony wyniesień (formą zbliżonych do kemów) a także łagodne wypłaszczenia u ich podnóży oraz na ich wierzchołkach zajmują ekstensywne pastwiska i fragmenty widnych lasków sosnowych. Poza tym, w bezodpływowym obniżeniu terenu zlokalizowanym w północno-zachodniej części obszaru wykształciło się torfowisko przejściowe.
Od  wschodu rezerwat przylega do Puszczy Augustowskiej.

Na całym niemal obszarze dominuje podłoże piaszczysto-żwirowe, na którym rozwijają się ciepłolubne łąki i murawy, w części klasyfikowane jako „ciepłolubne śródlądowe murawy napiaskowe”, będące priorytetowym siedliskiem sieci obszarów Natura 2000. Nasze łąki są bogate w wiele gatunków objętych ochroną, a wśród nich sasanka łąkowa (Pulsatiila pratensis), której najobfitsze w Polsce stanowisko zlokalizowane jest właśnie w kompleksie muraw w okolicach Berżnik. Gatunek ten został wpisany na „Polską Czerwoną Listę Roślin” jako zagrożony wymarciem! Na terenie rezerwatu rośnie jeszcze kilka innych chronionych i rzadkich roślin. Są to związane z siedliskami ciepłolubnymi: ostrołódka kosmata (Oxytropis pilosa), pierwiosnka lekarska (Primula veris), traganek duński (Astragalus danicus), naradka północna (Androsace septentrionalis), orlik pospolity (Aquilegia vulgaris) oraz występujące na torfowisku: rosiczka okrągłolistna (Drosera rotundifolia) i pływacz zwyczajny (Utricularia vulgaris). W bezpośredniej okolicy znajdują się stanowiska innych cennych roślin, w szczególności sasanki otwartej (Pulsatilla patens). Dlatego też planujemy na tym obszarze kolejne wykupy gruntów, mające na celu zachowanie różnorodności florystycznej Pojezierza Sejneńskiego.

Jednak sam wykup gruntów nie wystarczy. Wymienione gatunki charakteryzuje wrażliwość na zmieniające się warunki siedliskowe. Ekspansja sosny, łubinu oraz czeremchy amerykańskiej negatywnie wpływa na liczebność lokalnych populacji cennych roślin, co doprowadzić może finalnie do ich wyginięcia. Dlatego niezbędna jest ochrona czynna, polegająca na redukcji niepożądanych roślin. Optymalnym działaniem ochronnym dla tego typu siedliska jest przywrócenie ekstensywnego wypasu zwierząt. W tym celu teren chroniony został ogrodzony a trawa zgryzana jest przez krowy okolicznych rolników. W przyszłości planujemy też zakup stada owiec polskiej rodzimej rasy - wrzosówek, które skutecznie pomogłyby utrzymać właściwy stan siedliska. Gatunek ten zgryzając trawę bezpośrednio przy gruncie tworzy idealne warunki do rozsiewania się chronionych roślin. Owce przemieszczając się po terenie przenoszą uczepione do wełny nasiona sasanki dodatkowo ułatwiając w ten sposób rozprzestrzenianie się tej pięknej, fioletowo kwitnącej rośliny  nadzieję, że za parę lat okolicę znów będą zdobić mieniące się fioletowo wzgórza sasankowe.